Posts

మా భూమి

ఈ రోజు మీతో నా ఆలోచనలు పంచుకునేందుకు నేను ఎంచుకున్న నాటకం ‘మా భూమి’. మా భూమి – ఆ పేరు చెప్తుంటే నాకు సంతోషం, గగుర్పాటు, గర్వం ఒకేసారి కలుగుతున్నాయి. ‘బండెనక బండి కట్టి, పదహారు బళ్ళు కట్టి’ అన్న పాట వినిపిస్తే ఇవాల్టికీ తెలంగాణ బిడ్డల రక్తం ఉప్పొంగుతుంది. 1946 లో, అంటే 73 ఏళ్ళ క్రితం పుట్టిన రెండున్నర గంటల నాటకం నేటికీ సజీవంగా ఉండడం మామూలు విషయం కాదు. ఒక ఇతివృత్తాన్ని సామాన్యుడు own చేసుకున్నపుడు మాత్రమే ఇది సాధ్యమవుతుంది. మరో కారణం ఏమిటంటే అందులో ప్రస్తావించబడిన సామాజిక సమస్యలు కూడా ఇప్పటికీ సజీవం గానే ఉన్నాయి. ప్రపంచ వ్యాప్తం గా ప్రజా పోరాటాలకు చిరునామా 20వ శతాబ్దం, ఆ పోరాట గాథల్లో నేటికీ స్ఫూర్తి గా నిలిచే కథల్లో ఒకటి తెలంగాణ లో నిజాం నిరంకుశ పాలన కు వ్యతిరేకం గా రైతు కూలీలు చేసిన వీరోచితమైన తిరుగుబాటు. సంఘే శక్తి: అనే సూక్తిని నిరూపించే కథ. చే గవెరా గెరిల్లా పోరాటానికి, అల్లూరి సీతారామరాజు రంపా విప్లవానికి ఏ మాత్రం తీసిపోని వీర గాథ. దురదృష్టవశాత్తు చరిత్ర లోని ఈ పుటలకు రావలసినంత గుర్తింపు రాలేదు. మా భూమి తెలంగాణ రైతాంగ ఉద్యమం నాటి పరిస్థితులను ప్రతిబింబించే కథ మాత్రమే కాదు, ప్ర

విముక్త

విముక్త కథలు చదువుతూంటే నాకు ఒక ఐన్ స్టీన్ కోట్ గుర్తొచ్చింది: We cannot solve problems by applying the same kind of thinking that we used when we created them అని ఆయన హెచ్చరిక. ఏ ఆలోచనా విధానం సమస్యలకు కారణమవుతోందో, దానిని సమూలంగా మార్చుకోనంత కాలం ఆ సమస్యలు అలాగే ఉంటాయి, అదే ధోరణిని ఉపయోగించి పరిష్కారాలు వెతకాలనుకోవడం అమాయకత్వమే కాదు, మూర్ఖత్వం కూడా. ఓల్గా రాసిన కథలు చదువుతున్నప్పుడు, అందులోని పాత్రలు నన్ను పరధ్యానం లో పడేశాయి, నిద్రలో కూడా వెంటాడాయి, నాలో నాకు అనేకానేక ప్రశ్నలు పరంపరలా వచ్చిపడ్డాయి. విముక్త లాంటి రచనలు అవసరమా? ఇవి చదవాలా? ఇవి అందరి కోసమా, కొందరి కోసమా? ఇవి మేధావి వర్గాన్ని మాత్రమే ఉద్దేశించినవా లేక అమాయకులని మేలుకొలిపేవా? ఈ రచనల లక్ష్యం ఏమిటి? ప్రయోజనం ఏమిటి? చదివే ఉద్దేశ్యం ఏమిటి – ఇవి కాలక్షేపం కోసమా, పాండితీ ప్రదర్శన కోసమా, చర్చ కోసమా, విప్లవం కోసమా? విముక్త తత్త్వం నాకు పూర్తిగా బోధ పడిందని నేనంటే అది అబద్ధమైనా అయి ఉండాలి, లేదా అతిశయోక్తి అయినా అయి ఉండాలి, ఈ రెండూ కాకపోతే అపరిపక్వత తో కూడిన ఒక అపోహ అయినా అయిఉండాలి, ఎందుకంటే, ఒక వేళ నాకా తత్త్వం ని

ఓల్గా

తెలుగు సాహిత్యం పై మాట్లాడాలనుకుంటే ఎక్కువ శ్రమ అవసరం ఉండదు. ఎంచుకోవడం తేలిక. తెలుగు రచయిత్రుల గురించి మాట్లాడాలనుకుంటే మాత్రం అంత సులభం కాదు. ఎందుకంటే, ఎంచుకునేందుకు మనకి అందుబాటులో ఉన్న పేర్లు చాలా పరిమితమైనవి. ఈ విషయం నాకూ ఈ మధ్యనే అర్థమైంది, ఈ వేదిక కోసం కసరత్తు ప్రారంభించిన తరువాత. ఇందులోని హాస్య కోణాన్ని చూడగలిగితే అది క్రీడా స్ఫూర్తి అవుతుంది. దీని మూలాలను వెతికి పట్టుకోగలిగితే ఇందులో ఒక సామాజిక పాఠం దొరుకుతుంది. రచయిత్రులు అల్ప సంఖ్య లో ఉండడానికి కారణం దక్షత లోపమా లేక దాష్టీకమా అనే ప్రశ్నకు సమాధానం కోసం పెద్ద మేధో మధనం అవసరం లేదు. ఇది అందరికీ అర్థమయ్యే విషయమే. ఈ వేదిక ఉద్దేశ్యాల నేపథ్యంలో ఇప్పటి వరకు నేను ప్రస్తావించిన పురుషాధిక్య సమాజం వగైరా విషయాలు అసందర్భమేమో అనే సందేహం మీలో కలిగే ఆస్కారం ఉంది.   కానీ సందర్భం ఉంది. ఇది 2019వ సంవత్సరం. మనం ఇప్పుడు అనుకున్న మాట ఈ రోజు సంగతి. మరి 2019 లో పరిస్థితి ఇలా ఉంటే, మూడు, నాలుగు దశాబ్దాల క్రితం పరిస్థితి ఎలా ఉండి ఉంటుంది? ఆ పరిస్థితిని ఊహిస్తే, అప్పటి రచయిత్రులు ఎటువంటి సవాళ్లు ఎదుర్కొని ఉంటారు? ఆ సవాళ్ళ నేపథ్యం లో ఎటువంటి ఇతివృత్తా